Galata Kulesi’nin İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin elinden alınıp Vakıflar Kanunu’nun 30. maddesine istinaden Kule-i Zemin Vakfı adına tescil edilmesi ve ardından Galata Kulesi’nde restorasyon kapsamında yapılan uygulamalardaki özensizlikler kamuoyu ve basında yer almıştı. İstanbul’un ortaçağdan kalan önemli kültür varlıkları arasında yer
Pandemi döneminde mimarlık eğitimi alanı zorunluluktan ötürü kendini çevrimiçi veya uzaktan eğitim olarak tanımlanan bir formata büründürdü. Bu model, kimi mimarlık eğitimine dair toplantılarının da tema olarak belirlediği üzere ‘temassız eğitim’ olarak tanımlanmaya başladı. Bu terimin yaygınlaşması bir tesadüf değil
Mimari Proje, “göndermeler”(imgeler/simgeler) de içeren “göstergelerden”(kanıtlardan) oluşur. Düşünceler de aynı şekilde “göndermeler”(imgeler/simgeler) de içeren “göstergelerden”(kanıtlardan) oluşur.” Olabildiğince sorgulanarak ayıklanmış düşünceler toplamı olan “göstergeler”(kanıtlar), karşımıza bir bütün halinde “Mimari Proje” olarak çıkar. Eskilerin deyimiyle: “Masada(düşüncede) bitirilmemiş Mimari Proje; yerinde de bitirilmemiş
Yeşil duvarlar, yeşil teraslar, düşey ormanda konutlar… DAM’da bu yılın ilk sergisi: kent yeşillendirme (Greening The City). *** Kent Yeşillendirme Sergisi’nde dijital gezinti yaparken, antika kent Babil’i betimleyen resim ve gravürlerde basamak basamak yükselen teras bahçeler geldi gözümün önüne. Romalı
Bugün ülke veya dünya olarak düştüğümüz yere bakıyorum da; kısa bir film şeridi gözümün önünden akıp gidiyor. Danimarka’nın kadın başbakanı Gro Harlem Brundtland’ın 1987’deki “Ortak Geleceğimiz” çalışması nasıl da heyecan yaratmıştı… Uygarlığa ulaşmanın türlü incelikli hukuk gerektiren ve sürekli huzuru
Bir mimarlık öǧrencisinin isteǧi ve önerisi üzerine, Açık Planlama Notları’nı derlemek için dosyaları karıştırırken, ilk “Dam Notları” yazım gözüme ilişti: “Barok İdeal Plan’dan Aksonometriye Mimari Çizim Sergisi”, 30 Aralık 1985… 35 yıl… Ne güzel… Açık Planlama Adı üstünde, açık planlama:
…. Bu evleri atla bu evleri de bunları da Göğe bakalım …. Turgut Uyar Değerli meslektaşlarımız; Son yıllarda ülkenin siyasi ve ekonomik gündemi ile imar faaliyetleri arasında çok yakın ilişkilerin sürgit devam ettiğini hep birlikte gözlemliyoruz. Yıllardır devam eden
“DAM 4 Eylül (2014), Finlandiyalı Genç Mimarlar Sergisi’nin açılışı…” Finlandıyalı genç bir mimar, 1987’li, yirmi yedi yaşında… Anlatıyor: “Yarışmaya 200 proje katıldı. Kazanmak aklımızdan bile geçmiyordu… Yarışmalar insana bilgi ve deneyim kazandırıyor. Biz de bir şeyler öğrenmek için katıldık…” ***
“Bilmediğimiz şey/ler/in sahibi de olamayız.” Hatta o “Bilmediğimiz şey/ler” o an belki de bize sahip olan “şey/ler” de olabilirler. Bilemiyoruz. İnsandaki bilmek/öğrenmek tutkusu, ister istemez doğadaki bilmek/öğrenmek/temel güdüsünden farklı olmak zorundadır… Tek hücreli bir “Amip” ya da bir “Terliksi Hayvan”ın
Modern, geç modern, postmodern derken mimarlar sormaya başladılar Batı’da: “Mimarlıǧımız nereye?” Bu tür sorularla kafaları karıştırmanın belki bizde zamanı deǧil ama sormayıp da Batı’dan geri mi kalacağız? Kalmayalım ama bu konuda kafa patlatmadan önce mimarlıǧımızın modern gidişinde nerelere vardıǧına bir
