“Eskiden her şey ne güzeldi”cilerden değilim. Ancak hızlı kapitalist yaşam ve üretim biçimleri bizleri esir almadan önce ülkemizde mimarlık ve planlama ilkeleri evrensel standartlarda öğretiliyor ve uygulanmaya çalışılıyordu. Ne zaman ki yapsatçılık, daha sonra kamu ve özel sektör eliyle büyük
Ülkemiz, tüm dünyayı etkileyen ve çok sayıda kişinin yaşamını yitirmesine yol açan pandemi sürecini ve bunun ekonomik-sosyal etkilerini yaşamaya devam ediyor. Salgının henüz kontrol edilemediği ve dönüşümünün kestirilemediği şu günlerde; mevcut siyasal-ekonomik kriz ve yönetim sorunu can yakıcılığını koruyor. Memleketin
Modern mimarinin öncülerinden Oscar Niemeyer, 2012’de, 104 yaşında, yeryüzünden ayrıldı. O’nun en son yapıtlarından biri de dünyaya ve mimarlıǧa bakışının billurlaştıǧı bir kitap: “Dünyayı Deǧiştirmeliyiz“ O. Niemeyer kitabına önsöz olarak Nâzım Hikmet’in bir şiirini almış: Yaşamak şakaya gelmez büyük bir
Bundan yaklaşık otuz yıl önce bir gazetenin üçüncü sayfa haberleri arasında ilginç bir başlık vardı. “En Hukuki Çete Yakalandı!…” Başlığın altındaki haber yazısında ise, “Çek-senet tahsilatı işi yapan, çete üyelerinin üzerinden fotokopi ile çoğaltılmış maddeler halinde ayrıntılı olarak yazılmış bir
Kentlerde en uzun ömürlü olan ama çok kez unutulan, önem verilmeyen şey nedir? Şaşırtıcıdır, biz mimarların en az kafa yorduǧu bir şey; kamusal mekân. Binalar gelir gider, kamusal mekân -bozulmadıkça- kalır. Kamusal mekân deyince ilk akla gelen şeyler meydan, sokak
Bu yılın “5 Haziran, Dünya Çevre Günü”ne doğru giderken topyekûn, küresel bir sınavdan geçiyoruz… Algılarımızda bu sınavın giriş-çıkış eşiğini de artık “sıradanlaşan ölümden kaç(ın)mak davranışlarımız” oluşturmaktadır… Çünkü küresel ölçekte ölümle hiç sınanmamış ve çaresizliklerle hiç bu kadar yüzleşmemiştik… Yine de
Kriz üstüne kriz… İklim krizleri, ekonomi krizleri, salgın krizleri… “Koronavirüs“ salgınıyla altüst edilen toplumsal hayat… Can telaşına düşürülen insanlık… “Gelecek İçin Cuma Günleri“ hareketinin eylemci çocukları da salgın yüzünden 24 Nisan küresel protesto eylemlerini meydanlarda deǧil ama ‘türlü çeşitli’ gösterilerle
İçinden geçmekte olduğumuz bu günlerde, yeryüzünün türümüzden beklediği “doğa ile uyumlu yaşamın koşullarının ancak bir felaketle aklımızı başımıza getireceğini ütopya olmaktan çıkaran acı gerçekler…” üstelik de gün be gün açıklanan dramatik sayısal verilerle, gözümüzün önünden geçip gidiyor! Endişeyle izliyoruz! Ancak
Ben. Dostlarımdan gayrı ne dikili bir aǧacım ne villam ne gecekondum ne de bir ‘göktırmalayanım’ var, İstanbul’da. Bir kedim bile yok, ama İstanbul’un sahibi, benim! Çünkü, İstanbul’u benimsiyorum. Çok dilli, çok dinli, “insan madeni” bu kent, beni yoǧurmuş, adam etmiş,
Bu yazıyı günlerdir kaç kez silip, kaç kez yazdığımı unuttum. Aslında önemli olan; geriye sadece “silinmesi gerekenler” mi kaldı, yoksa “kalması gerekenleri” mi sildim onu da tam olarak bilemiyorum… Mazeretim de var “Küresel Kâbus; Koronavirüs!…” Şu an aslında en iyisi küçük bir çocuk olup hiçbir
