DAM’da “Gaudi’nin Sırları” Sergisi’nde gezinirken aklımdan geçti: İmar işlerinin temelde “rant amaçlı” olduğu “Mimar(lık)ların” Pazarı’nda köşeyi bir mimarlık eseriyle dönmek de olasıdır. İşte Mimar Gaudi’nin ünlü Casa Mila’sı! Casa Mila (Mila Apartmanı) Barselona’nın Eixample semtinde. Eixample semti 19. yüzyılın ikinci
Yaşadığımız kentlerdeki imar faaliyetlerini ve neye hizmet ettiklerini iyi anlayabilmek için geçmiş 20 yıl içerisinde kısa bir gezinti yapmak gerekiyor sanırım. Özellikle, 2002 yılından itibaren iktidarı tek başına elinde bulunduran siyasi erkin bu süreç içinde yaptığı tüm yasa düzenlemeleri
Dünyada, bölgemizde ve ülkemizde çok hızlı altüst oluşları yaşıyoruz. Felaketlerle dolu böylesi günlerde yaşanan insanlık dramlarının vicdanlarımıza yüklediği acının yanı sıra mesleğimizle ilgili gelişmeler gölgede kalabiliyor ve gerekli ilgiyi göremeyebiliyor. Ülkemizin geleceği konusunda yaşadığımız belirsizlikler elbette birincil önceliktedir ve hepimizi
Gazeteci anlatıyor: Norveç, bir kitap ve okur ülkesi olmakla ünlü. Kişi başına yılda okunan kitap sayısı 15; Almanya’dan 5 kitap fazla. Dünyada da ön sıralarda… Peki, Norveçlileri böyle okumaya isteklendiren nedir acaba? Kimisi bunun nedeni “uzun, karanlık kış geceleri” diyebilir;
Bu bir iddia değil; olsa olsa kendince bir teselli cümlesidir… Bu “İnsan, çöp attığı yere layık değildir!…” gibi bir söz de sayılabilir… Hadi o da olmadı “Mükemmel için yazılmış mükemmel bir güzelleme…” de diyebiliriz… Her neyse fazla abartmaya gerek yok;
Frankfurt’un eski kent merkezindeki Aziz Paul Kilisesi’ni ve meydanını gözden ve elden geçirip yenileştirme işi güncelleşince, Frankfurt’un bitmeyen bir imar tartışması da yeniden alevlendi. 1980’li yıllarda enine boyuna tartışılan Aziz Paul Kilisesi’nin rökonstrüksiyonu fikri yeniden canlandı. Benim bildiǧim 1980’li yıllardan
Her ne şekilde olursa olsun “saklı haklar” da dahil olmak üzere, karşılıklı tüm hakların, gelişmelere açık olarak gözetilip korunduğu bir “Adalet Güvenceli Hukuk” anlayışı içerisinde, “Eleştirel Eşitliğin Özgürlüğünü” savunmak; insanlığın ulaşabildiği en nitelikli yaşamın niceliğini de özgün olarak ortaya koyar…
Mimarlara Mektup’un bu sayısına Suriçi ve İstanbul’un eski semtlerinin imarı üzerine bir yazı hazırlamak için biriktirdiğim notlara, dergilere, gazete kesiklerine göz atarken iki güzel şeyle karşılaştım. Biri, 2016 DAM Ödülü üzerine yazdığım Kent Tamiri yazısı; diğeri ve daha güzeli, 15
2019 yılının bahar ayları İstanbul’da oldukça gergin geçti. Mart sonundaki yerel seçimlerin sonucu uzunca bir süre kesinleştirilmedi. İki ayı geçen “mazbata krizi” boyunca, İstanbul’u atanmış bir kayyım yönetti. İstanbul seçiminin sonuçları İstanbul’un sınırlarını çok aştı, tüm Türkiye heyecanlı ve
Günlerin getirdiği, yakın tarihin kakistokrasi süprüntülerinden oluşan kapkara gündem/ler/in içinde çırpınıyoruz!… İhmal, göz yumma, gözden kaçırma, nepotizm, yağma, patinası bilerek yok edilip taze dekor haline getirilen tarihi geçmiş; kent selleri, orman yangınları, hukuk ve doğa katliamları!… İlh!… Konular, iri karasinekler
