Hmm; en son nerede kalmıştık?…
En son Plathon’un “Mağara Aforizması”nda dünyayı ve tabii birbirimizi duvardaki gölgelerimiz aracılığıyla mı kavrıyorduk; birbirimizin yüzüne hiç bakmadan? Hani bütün insanlık bir mağara içindeydi; ortada büyük bir ateş yanıyordu ve ateşin ışıkları çevresinde dizilmiş olan bizlerin gölgesini mağaranın duvarlarına yansıtıyordu