Bu yılın “5 Haziran, Dünya Çevre Günü”ne doğru giderken topyekûn, küresel bir sınavdan geçiyoruz… Algılarımızda bu sınavın giriş-çıkış eşiğini de artık “sıradanlaşan ölümden kaç(ın)mak davranışlarımız” oluşturmaktadır… Çünkü küresel ölçekte ölümle hiç sınanmamış ve çaresizliklerle hiç bu kadar yüzleşmemiştik… Yine de
Bu yazıyı günlerdir kaç kez silip, kaç kez yazdığımı unuttum. Aslında önemli olan; geriye sadece “silinmesi gerekenler” mi kaldı, yoksa “kalması gerekenleri” mi sildim onu da tam olarak bilemiyorum… Mazeretim de var “Küresel Kâbus; Koronavirüs!…” Şu an aslında en iyisi küçük bir çocuk olup hiçbir
Az gelişmiş ülkenin fuzuli gelişmiş beton sevdası; uygarlığın ürettiği kentleşmenin ya da daha doğru bir deyişle insan ilişkilerinden doğmuş hukukun paylaşmaktan çok daha fazla parçalanmasına işaret etmektedir!… Her türlü parçala(n)maya karşı paylaşmak: “Ana sütüne ve ekmeğe kardeşçe doymaktır; umudu
Mimarlık mesleği açısından “bu konuyu yeniden okumaya çalışırsak” durum belki biraz daha netlik kazanabilir… Örneğin, “mimarın çizdiği bir mimari proje; yerinde uygulanmasıyla birlikte fiili bir ‘kanun’ halini alır…” Çünkü “mimar, projesini tasarlarken yapıyı kullanacak olan insanların kendisinden ve o insanların
Dünyanın geleceğe ait yaşam örneklerini, daha çok bilimkurgu romanlarında veya canlandırıldığı sinema filmlerinde görmüşüzdür… Bu filmlerde “İnsansı” yani “Android Köle Kobotlar” olmayan gelecek tasarımlı roman ya da film neredeyse yok gibidir. Tıpatıp insana benzerler, tam bizler gibi de değillerdir; daha
Bu bir iddia değil; olsa olsa kendince bir teselli cümlesidir… Bu “İnsan, çöp attığı yere layık değildir!…” gibi bir söz de sayılabilir… Hadi o da olmadı “Mükemmel için yazılmış mükemmel bir güzelleme…” de diyebiliriz… Her neyse fazla abartmaya gerek yok;
Her ne şekilde olursa olsun “saklı haklar” da dahil olmak üzere, karşılıklı tüm hakların, gelişmelere açık olarak gözetilip korunduğu bir “Adalet Güvenceli Hukuk” anlayışı içerisinde, “Eleştirel Eşitliğin Özgürlüğünü” savunmak; insanlığın ulaşabildiği en nitelikli yaşamın niceliğini de özgün olarak ortaya koyar…
Günlerin getirdiği, yakın tarihin kakistokrasi süprüntülerinden oluşan kapkara gündem/ler/in içinde çırpınıyoruz!… İhmal, göz yumma, gözden kaçırma, nepotizm, yağma, patinası bilerek yok edilip taze dekor haline getirilen tarihi geçmiş; kent selleri, orman yangınları, hukuk ve doğa katliamları!… İlh!… Konular, iri karasinekler
Mimarinin insanın yabancılaşmasına etkisi, -eğer ilk anda belirgin olarak fark edilemiyorsa- ancak zamanla birlikte; o da titizce sorgulandığında ortaya çıkabilen bir şeydir. Mimarlık eleştirisinde de en temel kıstas, bulunulan yerin, yani planlanarak yapılmış yapının en azından eziyet etmiyor; hiç olmazsa
Tekrar ama yine de en sonda söyleyeceklerimi en baştan söyleyerek başlıyorum:… “Herşeyin mantıklı bir açıklaması vardır; mantıksızlıkların bile!…” Çünkü “Bilim, bilinenlerden hareketle; bilinmeyenlere yönelik ve onları bilinir kılmak için kaygısızca verilen emeklerin birikimleriyle sürekli ödüllenen, verimli bütünsel bir çabadır…” Ve
