Değerli meslektaşlarımız; C. Hakkı Zariç’in moderatörlüğünde, konuğumuz Türkiye Yazarlar Sendikası Başkanı Adnan Özyalçıner’den; “Öykülerde Mekansal Dönüşüm ve İstanbul”u dinliyoruz! 4 Aralık 2019 tarihinde TMMOB Mimarlar Odası İstanbul Büyükkent Şubemizde buluşalım!

Adnan Özyalçıner Kimdir?

Öykücü, yazar, doğ. İstanbul 18 Şubat 1934, İstanbul Erkek Lisesi’ni (1955) bitirdi. Bir süre İ. Ü. Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünde okudu. Üniversite yıllarında Cumhuriyet gazetesinde düzeltmenliğe başladı (1959). Şair Sennur Sezer’le evlendi (1967), çocukları: Ayşe Bengi (1969), Ahmet Emre (1972). Başta Cumhuriyet Gazetesi, Cumhuriyet Kitap olmak üzere birçok gazete ve dergide yazı yazdı, öykü yayımladı. 1981’de gazetecilikten emekli oldu.

İlk öyküsü 1953’te lisedeyken arkadaşlarıyla birlikte bir sayı çıkarabildikleri Demet dergisinde yayımlandı, daha sonra öyküleri Mavi, Seçilmiş Hikâyeler, Yeditepe dergilerinde çıktı. Sonra (1956-1960), Yeni a (1972-1974), Eleştiri (1979-1980) dergilerinde yazarlık ve yöneticilik, YAZKO Edebiyat, YAZKO Çeviri (1980-1984) ve Hürriyet Gösteri’de (1984-1986) yazı işleri müdürlüğü, Hürriyet Vakfı Yayınları’nda basın sorumluluğu (1986-1988) TYS’de Genel Sekreterlik (1974-1989) yaptı.

İstanbul’da yaşıyor ve Edebiyat çalışmalarını sürdürüyor. Günlük Evrensel gazetesiyle Evrensel Kültür, Yeni e dergisinde yazıyor. 45. sanat yılında “Öykücülüğümüzün 45 Yıllık Çınarı Adnan Özyalçıner” adlı bir armağan kitap yayımlandı (1999), Aydın Çubukçu, Özyalçıner için şunlar yazdı, “Adnan Özyalçıner’i günümüz için önemli yapan özelliği kabuksuz ve kozasız yaşamış, yazmış olmasıdır. O, aynı zamanda bir kabuk kırıcı, koza delicidir. Birbirinden kopuk ve bağımsız gibi görünen nice kişi ve olay onun öykülerinde örtük kalmış iç bağlantıların örgüsündeki düğüm noktaları olarak hayat bulurlar.”

İlk kitabı “Panayır” (1960), ikinci kitabı “Sur”la (1963) 1964 Sait Faik Hikâye Armağanı, “Yağma” (1971) ile 1972 TDK Öykü Ödülü, “Gözleri Bağlı Adam” (1977) ile 1978 Sait Faik Hikâye Armağanı (Selçuk Baran ile paylaştı), “Keloğlan ile Köse” kitabıyla 1990 Sıtkı Dost Çocuk Edebiyatı Ödülü (birincilik), “Cambazlar Savaşı Yitirdi” (1990) ile 1991 Haldun Taner Öykü Ödülü (Nurten Ay’la paylaştı) kazandı. Ayrıca “Çamlıca” röportaj öyküsüyle 1980 Çağdaş Gazeteciler Derneği Yıln Başarılı Gazetecisi Ödülü, “Bab-ı Ali Ölüyor”la 1993 TGC Türkiye Gazetecilik Başarı Ödülü’nü aldı.

ESERLERİNDEN

Öykü: Panayır (1960), Sur (1963), Yağma (1971), Yıkım Günleri (1972, “Sanağak” adıyla 1993), Gözleri Bağlı Adam (1977), Cambazlar Savaşı Yitirdi (1991), Alaycı Öyküler (1991), Taş (Seçme Öyküler 1991), Yazdan Kalma Birgün (İstanbul Öyküleri, Seçmeler 1999-2006), Ayak İzleri (2000-2008), Toplu Öyküler 4 Cilt (Panayır, Sur, Gözleri Bağlı Adam, Yağma, Cambazlar Savaşı Yitirdi, Sağanak, Alaycı Öyküler, Aradakiler 2001-2016), Gökyüzünde Ayaklanma (Seçme Öyküler 2003), Alandaki Park (2014), Torik Akını (2017), Kenar Mahalleden (2019)
İnceleme Araştırma: İstanbul’un Taşı Toprağı Altın (Sennur Sezer ile 1995, kitabın 2. Basımı “Bir Zamanların İstanbul’u” 2005- 2018), Üç Dinin Buluştuğu Kent İstanbul (Sennur Sezer ile 2003), Öyküleriyle İstanbul Anıtları (2 cilt Sennur Sezer ile 2010), Gidelim Kâğıthane’ye (Sennur Sezer ile 2010), Karagümrüklü Yıllar (2010), Yok Olan İstanbul (2016)
Roman: IV. Murat ve Mirgün Bahçeleri (1997, kitabın 3. ve 4. Basımları Güç ve Güzellik adıyla 2005)
Deneme: Tarihin Işıldağı (1998)
Anlatı: Aşık Garip ve Şahsenem( Halk Hikâyesi 2007), Seyfilmülük (Halk Hikâyesi 2015), Kalabalıktan Birileri (2017), Hep Seninle / Sennurla Konuşmalar (2019)